Flashpackerssssss!!
Blijf op de hoogte en volg Moniek
02 Oktober 2012 | Indonesië, Kuta
Zaterdag 23 september werden Christa en ik om 06.30 uur opgehaald bij ons hotel in Ubud. 06.30 uur, dat zijn we niet meer gewend en viel dan ook alles behalve mee. Wat een uitdaging! Gelukkig hadden we onze tassen de avond van te voren al gepakt. Ook waren we blij dat het een beter busje was dan toen we van Kuta naar Ubud gingen. In dat busje zaten Christa en ik zo'n beetje weggestopt in de kofferbak tussen alle bagage op twee doorgezakte stoeltjes. In dit busje hadden we een goede stoel. Ik lag dan ook zo te slapen en voordat ik het in de gaten had waren we al bij 'de haven' van Padang Bai. Onze tassen gingen met die van honderd anderen op een klein laad-autootje en werden alvast naar de boot gebracht, wij volgden. Een kleine boot, veel mensen en veel tassen. Dat wordt proppen. Ik kon nog net een zitplaats bemachtigen op de achterste rij. Fijn dat ik kon zitten, wat minder fijn dat het op de achterste rij was. Vlak achter me hing er zes keer tweehonderd PK buiten boord om van deze boot een 'fastboat' te maken die ons in een uur naar Gili Trawangan moest brengen. Na twee uur, we zijn nog steeds in Azië, kwamen we aan op Gili Trawangan. Een taxichauffeur maakt een taxirit bij het sluiten van een deal altijd langer om een hogere prijs te kunnen krijgen, bij ander vervoer zou zo ongeveer alles een uur duren! Ja me neus! Maar goed.. Twee uur of niet, we waren blij dat we er waren! Dat we half doof aankwamen en daardoor de helft niet konden horen, werd goed gemaakt door onze ogen die gelukkig nog alles konden zien. Wit strand, blauw water, een paradijsje op aarde! Wauw! :)
Toen we van de boot afkwamen stonden de jongens van verschillende accommodaties al klaar om ons binnen te halen. Adin was de gelukkige! Niet aan het strand, maar iets verder naar achter werkte hij voor een kleine, maar nieuwe accommodatie. Een mooie kamer, met een grote badkamer, inclusief ontbijt voor, na wat onderhandelingen, maar IRP150.000, oftewel €12,-! Daar lopen wij wel twee minuten voor naar het strand. Na het inchecken zijn we natuurlijk meteen het strand op gegaan. Het begin van onze vijf dagen relaxen! Het leek wel vakantie! :p We hebben dan ook niet veel meer gedaan dan op het strand liggen en draaien ;), eten, uitgaan en slapen! Wat een leventje, heerlijk! We hebben onszelf, tot onze grote schaamte, niet eens zover gekregen om te gaan snorkelen. We hadden er gewoon geen zin in en we willen natuurlijk wel een goed excuus hebben om weer een keer terug te moeten gaan, want wat was het er genoeten! Vergeten te snorkelen lijkt me goed genoeg! :) Op de dag voordat we vertrokken, woensdag 26 september, kregen we onszelf wel zover om fietsen te huren. We zouden het eiland wel even rond fietsen. Het zou in een half uurtje moeten kunnen, als de 'weg' aangelegd zou zijn, maar dat was deze dus niet. Ga maar eens proberen door een zandbak te fietsen! Dat lukt dus niet! :) Laat staan met zo'n 30 graden. Er zat niets anders op dan het grootste gedeelte te lopen, met de fietsen aan de hand. Het zorgde natuurlijk regelmatig voor hilarische momenten. Aan de andere kant van het eiland hadden we absoluut een duik in zee verdiend, een drankje en een lunch. Dit alles kan natuurlijk in een uurtje.. Wij hebben er lekker vier uur van gemaakt, want de verkoelende duik was hemels en het is tenslotte nog steeds vakantie! We wilden eigenlijk ook de zonsondergang aan deze kant van het eiland gaan bekijken, maar dat duurde echt nog te lang, dus we besloten terug te gaan. We hadden allebei hoofdpijn van de inspanning in de volle zon, dus maar even naar bed met een paracetamolletje! We waren allebei in slaap gevallen, maar toen we weer wakker werden besloten we alsnog naar de zonsondergang te willen gaan kijken. Weer op de fiets dus. Dit keer door het 'binnenland' van het eiland. De weggetjes waren hier ook onverhard, maar een stuk harder dan de weg die om het eiland heen liep, dus fietsen ging een stuk makkelijker. De zonsondergang was het ook absoluut waard. De foto's zullen genoeg zeggen!
De volgende dat moesten we ons om 10.00 uur melden bij het kantoortje van de bootmaatschappij. Om 10.45 uur konden we op de boot terug naar Bali stappen. We dachten op het bovendek te gaan zitten in de frisse lucht in de hoop dat dit zou helpen tegen zeeziekte. Toen we langs de andere eilandjes waren geweest om andere gasten te droppen of op te pikken kon de boot op weg naar Bali gang maken. Beetje teveel gang voor alle mensen op het bovendek. We werden zeiknat! Binnen vijf minuten waren we tot aan ons ondergoed helemaal doorweekt. Een beetje water is niet erg, maar dit was niet een beetje water en het was nog zout ook. Als verzopen katjes ging iedereen één voor één naar beneden. Je snapt wel hoe iedereen daar naar ons keek. Ja zeg maar niks, schuif maar gewoon op, dan kunnen we hier zitten! :p Na ruim twee uur kwamen we weer aan in Padang Bai. Daar moest iedereen verdeeld worden over verschillende busjes die naar verschillende plaatsen zouden gaan. Een ongeorganiseerd zootje als je het mij vraagt, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend, dus rustig afwachten. Je komt uiteindelijk overal waar je zijn wilt. Wij gingen me het busje naar Sanur, want daar was mijn moeder. Het busje zette ons gelukkig heel dichtbij het hotel van m'n moeder af. Leuk om m'n moeder weer te zien en gezellig om wat tijd samen door te brengen. Er werd een extra bed in de kamer gezet, zodat Christa gezellig bij ons kon blijven. In dit eerste hotel zijn we drie nachten gebleven. We zijn een dag naar het strand gegaan en we zijn een dag bij het zwembad van het hotel gebleven. De derde dag was m'n moeder jarig. We hebben haar aan het einde van de middag voor twee en een half uur naar een beautysalon gestuurd voor allerlei soorten behandelingen, dit was haar cadeau en dat nam ze natuurlijk graag in ontvangst! :)
De volgende dag gingen we naar een ander hotel. Ook in Sanur, maar nog veeeeeeel luxer! Christa en ik schaamde ons dood toen we daar aankwamen met onze backpacks! Haha.. Twee mega grote zwembaden, een super de luxe ontbijtbuffet en overal bedienend personeel. Walhallaaaaaa! :) Ook hier kon er weer een bed bijgezet worden, dus Christa kon ook hier weer gezellig bij ons blijven. We zijn twee nachten in dit hotel geweest en hebben overdag keihard genoten van het even geen backpacker zijn! Flashpackersssssssss! Zo noemen ze mensen die doen alsof ze Backpackers zijn, maar daarvoor veel te dure dingen doen of in veel te luxe accommodaties verblijven! Ik vind het leven van een backpacker geweldig, maar het leven van een flashpacker is ook niet verkeerd heb ik nu ervaren! Weer een ervaring rijker! ;)
Vanavond gaan Christa en ik weer terug naar Kuta! We vinden het nodig om daar nog even te gaan feesten en we willen eigenlijk ook kijken of we daar nog één of twee dagen kunnen gaan surfen. M'n moeder gaat morgen weer naar huis, haar vakantie zit er weer op. Gelukkig heb ik nog twee maanden over, want ik heb er heus nog geen genoeg van!
Xx Moniek
Toen we van de boot afkwamen stonden de jongens van verschillende accommodaties al klaar om ons binnen te halen. Adin was de gelukkige! Niet aan het strand, maar iets verder naar achter werkte hij voor een kleine, maar nieuwe accommodatie. Een mooie kamer, met een grote badkamer, inclusief ontbijt voor, na wat onderhandelingen, maar IRP150.000, oftewel €12,-! Daar lopen wij wel twee minuten voor naar het strand. Na het inchecken zijn we natuurlijk meteen het strand op gegaan. Het begin van onze vijf dagen relaxen! Het leek wel vakantie! :p We hebben dan ook niet veel meer gedaan dan op het strand liggen en draaien ;), eten, uitgaan en slapen! Wat een leventje, heerlijk! We hebben onszelf, tot onze grote schaamte, niet eens zover gekregen om te gaan snorkelen. We hadden er gewoon geen zin in en we willen natuurlijk wel een goed excuus hebben om weer een keer terug te moeten gaan, want wat was het er genoeten! Vergeten te snorkelen lijkt me goed genoeg! :) Op de dag voordat we vertrokken, woensdag 26 september, kregen we onszelf wel zover om fietsen te huren. We zouden het eiland wel even rond fietsen. Het zou in een half uurtje moeten kunnen, als de 'weg' aangelegd zou zijn, maar dat was deze dus niet. Ga maar eens proberen door een zandbak te fietsen! Dat lukt dus niet! :) Laat staan met zo'n 30 graden. Er zat niets anders op dan het grootste gedeelte te lopen, met de fietsen aan de hand. Het zorgde natuurlijk regelmatig voor hilarische momenten. Aan de andere kant van het eiland hadden we absoluut een duik in zee verdiend, een drankje en een lunch. Dit alles kan natuurlijk in een uurtje.. Wij hebben er lekker vier uur van gemaakt, want de verkoelende duik was hemels en het is tenslotte nog steeds vakantie! We wilden eigenlijk ook de zonsondergang aan deze kant van het eiland gaan bekijken, maar dat duurde echt nog te lang, dus we besloten terug te gaan. We hadden allebei hoofdpijn van de inspanning in de volle zon, dus maar even naar bed met een paracetamolletje! We waren allebei in slaap gevallen, maar toen we weer wakker werden besloten we alsnog naar de zonsondergang te willen gaan kijken. Weer op de fiets dus. Dit keer door het 'binnenland' van het eiland. De weggetjes waren hier ook onverhard, maar een stuk harder dan de weg die om het eiland heen liep, dus fietsen ging een stuk makkelijker. De zonsondergang was het ook absoluut waard. De foto's zullen genoeg zeggen!
De volgende dat moesten we ons om 10.00 uur melden bij het kantoortje van de bootmaatschappij. Om 10.45 uur konden we op de boot terug naar Bali stappen. We dachten op het bovendek te gaan zitten in de frisse lucht in de hoop dat dit zou helpen tegen zeeziekte. Toen we langs de andere eilandjes waren geweest om andere gasten te droppen of op te pikken kon de boot op weg naar Bali gang maken. Beetje teveel gang voor alle mensen op het bovendek. We werden zeiknat! Binnen vijf minuten waren we tot aan ons ondergoed helemaal doorweekt. Een beetje water is niet erg, maar dit was niet een beetje water en het was nog zout ook. Als verzopen katjes ging iedereen één voor één naar beneden. Je snapt wel hoe iedereen daar naar ons keek. Ja zeg maar niks, schuif maar gewoon op, dan kunnen we hier zitten! :p Na ruim twee uur kwamen we weer aan in Padang Bai. Daar moest iedereen verdeeld worden over verschillende busjes die naar verschillende plaatsen zouden gaan. Een ongeorganiseerd zootje als je het mij vraagt, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend, dus rustig afwachten. Je komt uiteindelijk overal waar je zijn wilt. Wij gingen me het busje naar Sanur, want daar was mijn moeder. Het busje zette ons gelukkig heel dichtbij het hotel van m'n moeder af. Leuk om m'n moeder weer te zien en gezellig om wat tijd samen door te brengen. Er werd een extra bed in de kamer gezet, zodat Christa gezellig bij ons kon blijven. In dit eerste hotel zijn we drie nachten gebleven. We zijn een dag naar het strand gegaan en we zijn een dag bij het zwembad van het hotel gebleven. De derde dag was m'n moeder jarig. We hebben haar aan het einde van de middag voor twee en een half uur naar een beautysalon gestuurd voor allerlei soorten behandelingen, dit was haar cadeau en dat nam ze natuurlijk graag in ontvangst! :)
De volgende dag gingen we naar een ander hotel. Ook in Sanur, maar nog veeeeeeel luxer! Christa en ik schaamde ons dood toen we daar aankwamen met onze backpacks! Haha.. Twee mega grote zwembaden, een super de luxe ontbijtbuffet en overal bedienend personeel. Walhallaaaaaa! :) Ook hier kon er weer een bed bijgezet worden, dus Christa kon ook hier weer gezellig bij ons blijven. We zijn twee nachten in dit hotel geweest en hebben overdag keihard genoten van het even geen backpacker zijn! Flashpackersssssssss! Zo noemen ze mensen die doen alsof ze Backpackers zijn, maar daarvoor veel te dure dingen doen of in veel te luxe accommodaties verblijven! Ik vind het leven van een backpacker geweldig, maar het leven van een flashpacker is ook niet verkeerd heb ik nu ervaren! Weer een ervaring rijker! ;)
Vanavond gaan Christa en ik weer terug naar Kuta! We vinden het nodig om daar nog even te gaan feesten en we willen eigenlijk ook kijken of we daar nog één of twee dagen kunnen gaan surfen. M'n moeder gaat morgen weer naar huis, haar vakantie zit er weer op. Gelukkig heb ik nog twee maanden over, want ik heb er heus nog geen genoeg van!
Xx Moniek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
