Plannen zijn er om gewijzigd te worden

Dinsdag 28 augustus vlogen Gijs en ik om 09.40 uur van Vientiane, Laos naar Kuala Lumpur, Maleisië. We kwamen daar aan het begin van de middag aan en zijn in Chinatown opzoek gegaan naar een hostel/guesthouse. We kwamen uit bij Birdnest 2. We dropten onze spullen daar en zijn meteen Chinatown ingegaan. Daar kun je natuurlijk heel goed shoppen, maar ik heb mezelf netjes ingehouden. Toen we na het eten terug gingen naar het hostel heb ik Gijs laten weten dat het me beter leek om allebei onze eigen weg te gaan, want het werkte toch niet zo vond ik. Onze gedachten over de invulling van de reis waren te verschillend. Ik vond het niet makkelijk om het tegen hem te zeggen, maar het leek me gewoon het beste voor ons allebei

De volgende dag is Gijs in de morgen vertrokken. Ik heb een nacht in het hostel bijgeboekt om even alles op een rijtje te krijgen over wat ik wilde gaan doen, want de plannen die Gijs en ik samen hadden, moesten natuurlijk gewijzigd worden. Ook moest ik even tot rust komen, want toen was ik daar natuurlijk alleen in die grote, onbekende stad. Dat was best wel even moeilijk. Ik besloot om eerst maar even te gaan ontbijten bij de Starbucks. Toen ik daar zat begon er een meisje tegen me te praten. Ze bleek ook Nederlands te zijn en ik kon bij haar echt even m'n hart luchten. Dit ging wel even gepaard met een traantje, want op dat moment miste ik al mijn lieve vriendinnen echt heel erg! Maar Vera, uit Epen, stond op en gaf me een knuffel. Het was een knuffel van een wild vreemde, maar het was een goede op het juiste moment, dus Vera.. Bedankt! :) Later ben ik terug gegaan naar het hostel. Daar leerde ik Maria kennen, een Italiaanse. We praatten over eventuele plannen en kwamen eigenlijk direct al uit op een plan dat we samen konden gaan uitvoeren. Meteen was de onzekerheid van die ochtend weg en ik had er weer helemaal zin in. Die dag ben ik met Maria naar de Butterfly Garden en de Lake Garden gegaan. Op onze weg terug kwamen we Paul en Megan tegen, een Engels stel dat in hetzelfde hostel verbleef. We hadden het over onze plannen en ze besloten met ons mee te gaan. 's Avonds kon ik Maria haar laptop gebruiken om mijn foto's van m'n camera op m'n USB-stick te zetten en ze te uploaden op internet. Dit feest ging dus mooi niet door. De laptop zei dat m'n camera en USB-stick leeg waren. Dat kon er ook nog wel bij op die dag! Het leek erop dat ik duizenden foto's van de afgelopen vijf maanden kwijt was. Wat een drama, wat een rot gevoel. Ik was helemaal ontdaan. Gelukkig was er een jongen die een MacBook had en toen we daarop keken bleek alles er nog op te staan. Een virus dus. :(

De volgende dag stapten we om 10.00 uur in een bus naar de Cameron Highlands. Daar kwamen we 's middags aan. Bij de busstop stonden verschillende mannen van guesthouses en die probeerden ons natuurlijk allemaal mee te krijgen. Omdat het laagseizoen is, valt er heel goed te onderhandelen over kamerprijzen. We gingen er helemaal voor. Het leek wel een wedstrijd. Uiteindelijk belandden we bij Jasin. Een man uit Bangladesh die in zijn huis een paar kamers verhuurden, een soort van homestay dus. Een grote kamer met twee tweepersoons bedden voor RM10,- per persoon wat neerkomt op €2,60! Wedstrijd gewonnen dacht ik zo! Jasin vertelde ons die dag wat we de volgende dag konden gaan doen en hielp ons daar echt goed bij. Vooral over hoe we dat het beste voor zo min mogelijk geld konden doen. 's Avonds nam hij ons mee naar een bar. Echt heel leuk en gezellig.

De volgende dag gingen we een jungle trek doen die zes uur duurde, zonder gids, want that was a waste of money volgens Jasin. Jasin had ons ook het advies gegeven om te liften naar het begin, want dat was heel makkelijk zei hij. Dit was het ook. Er stopte al snel een auto die ons bij het beginpunt afzette. De jungle trek was echt heel gaaf. De route werd goed aangegeven, dus dat was makkelijk. Het 'pad' was soms wel wat gevaarlijk omdat het erg nat was en dus blubberig en glad en we moesten alles klimmen. Hekjes bij afgronden doen ze hier ook niet aan. Het uitzicht op de top was echt super! Het was de wandeling absoluut waard. Terug liften was een stuk lastiger, omdat er bij het einde van de wandeling weinig auto's reden en als er al auto's reden, zaten ze vol. Uiteindelijk kwam er een pick-up truck voorbij. Die stopte en we sprongen bij nog drie andere mensen achterin. Levensgevaarlijk, want de bestuurder reed als een idioot en de weg was nogal hobbelig en kronkelig. We moesten ons echt goed vasthouden. We reden tussen alle theeplantages door. De pick-up truck ging alleen niet helemaal door rot het dorp, dus we moesten het laatste stuk lopen, of weer liften. Al lopend probeerden we te liften en daar was de volgende pick-up truck. Ze heten natuurlijk niet voor niets pick-up trucks! ;) die avond hebben we helemaal niets gedaan, moe van de wandeling.

De volgende dag namen we met z'n vieren de bus naar Georgetown op Pulau Penang. Een eiland aan de westkust. Daar kwamen we aan het einde van de middag aan. We gingen opzoek naar accommodatie en toen we later ergens wat zaten te drinken ontmoetten we Greta en Sara. Twee Italiaanse meiden die ook in hetzelfde hostel zaten in Kuala Lumpur. We zijn met z'n allen gaan eten en zijn 's avonds wat gaan drinken. Toen we wat zaten te drinken sprak Durai ons aan. Een Indiër die in Georgetown woonde. Hij vertelde ons dat hij kamers verhuurde in zijn huis en dat hij plek had voor ons zessen. Ik vond het maar een vreemde man en kreeg echt de kriebels van hem. Brrrrr! Hij zag er onverzorgd uit en de geur die hij met zich meedroeg was niet bepaald aangenaam. De anderen vonden het allemaal erg interessant en wilden wel in zijn 'guesthouse' slapen de volgende nacht. Van mij hoefde het niet zo, maar zij stonden erop. Vooral Maria.. En als die iets wil.. Heel irritant! Maar goed.. Iedereen wilde er wel een kijkje nemen, dus ik had zoiets! Ik kijk eerst wel en dan beslis ik wel wat ik doe. Durai kwam ons de volgende ochtend ophalen en nam ons mee naar zijn huis. Wat ik daar aantrof viel me alles mee. Behalve dat het huis bijna op instorten stond, was het wel 'schoon' voor Aziatische begrippen. We besloten dus ook om het maar te doen. Die middag ben ik met Greta en Sara naar het National Park gegaan voor een wandeling. Heerlijk.. Even geen Maria! Het was bloedheet, maar het was een mooie wandeling en de wandeling kwam uit bij een strand. Na vijf weken eindelijk weer strand! Ik dacht even in de zee te duiken voor wat verkoeling. Jammer! Warm water! Haha.. :) We gingen met de boot weer terug naar het beginpunt. Vanaf daar namen we de bus weer terug naar Georgetown waar we met z'n drieën gegeten hebben. 's Avonds zijn we nog even met z'n allen naar Little India gegaan. Durai bracht ons weg en haalde ons op. Gratis taxi was bij het verblijf inbegrepen. Ideaal!

De volgende dag bracht Durai ons naar de Ferry Terminal. Daar stapten we op de Ferry naar Pulau Langkawi, een ander eiland verder naar het noorden. Daar kwamen we aan het begin van de middag aan. 's Middags hebben we gezocht naar een accommodatie en een beetje rond gekeken. Na het eten zijn we naar een beachbar gegaan en later belandden we in een club. Enig! In de club waren alleen maar mannen, nuchtere mannen, want het is hier natuurlijk Islamitisch. De enige die alcohol dronken waren wij, ja wij.. Ik heb me weer schuldig gemaakt! Oeps! Ik moet zeggen, het was een top nacht. We moesten de tent uitgeveegd worden! :)

De volgende dag hadden we het natuurlijk allemaal hartstikke zwaar, want het was bloedheet. I was struggling guys! Toen mijn hoofdpijn eindelijk weg was 's middags ben ik lekker even alleen naar het strand gegaan. 's Avonds heb ik alleen in het hostel gegeten, want Maria vond het nodig om wéér bij een Indisch restaurant te gaan eten, wat dan ook gebeurd. Ik kan gewoon echt niet tegen pittig eten, dus voor mij geen optie. Dit weet ze, ze lijkt het er wel om te doen. Lekker doen meid. Als jij zulke streken nodig hebt om blij te worden, lekker doen! Later ben ik met mijn camera en USB-stick naar een camerawinkel gegaan waar ze het virus eraf hebben kunnen halen! :) Toen ik terug kwam, werd mij door Maria medegedeeld dat we de volgende dag met een boot meegingen, Island Hopping! Ja dat dacht ik dus even niet, want we hadden er allemaal mee ingestemd om scooters te huren om het eiland te verkennen en over Island Hopping was mij niets gevraagd. Dit was voor mij echt de druppel, want ze had dit natuurlijk express gedaan toen ik weg was. Ik was er klaar mee. Heb gezegd dat ik niet mee zou gaan.

De volgende dag zijn zij 's ochtends met zijn allen gaan island hoppen. In de stromende regen! Bad karma!? Ha! Ik heb de hele dag lekker niks gedaan, want de regen maakte dat ik wel binnen moest blijven. Alleen een scooter huren zat er door het weer ook niet in, wat ik wel erg jammer vond. Ik had graag wat meer van het eiland gezien. 's Avonds heb ik weer lekker in het hostel gegeten en toen de anderen terug kwamen van het uiteten gaan zijn we nog wat gaan drinken bij de beachbar. Vandaag regent het ook alweer de hele dag. Heel jammer, want daardoor kun je gewoon echt geen kant op. Ik heb behalve het strand aan de overkant van de straat, mijn bed, de beachbar en de nachtclub dus niks van het eiland gezien. Ik word vandaag om 17.00 uur opgehaald bij het hostel om aan mijn reis naar de oostkust te beginnen. Ik ga naar de Perhantian Islands. A slice of Paradise zeggen ze, dus ik hoop dat het weer daar wel goed is, dat ik lekker een paar dagen van de zon kan genieten en kan snorkelen want veel anders kun je er niet doen. :)

Inmiddels heb ik foto's van de laatste weken in Australië en foto's van Laos op Facebook kunnen plaatsen, dus neem een kijkje zou ik zeggen!

Liefs Moniek