Lekker knus en veel in de bus

Maandagavond, 20 augustus, ging onze bus om 20.00 uur vanuit Pakse. Het was een sleeperbus. Een bus met bedjes dus. Toen we de bedjes zagen, dacht we 'dat is niet verkeerd'! Toen we nog een keer keken, werd het een stuk minder, want de bedjes, zo breed als een eenpersoonsbed en misschien anderhalve meter lang waren bedoeld voor twee personen. Lekker knus dus! Wij hadden ook nog eens een boven bedje, dus we lagen vlak onder het plafond. Ik werd er helemaal een beetje claustrofobisch van, want het plafond was zo dichtbij dat je ook echt alleen maar kon liggen. Er zat dus niets anders op dan de hele nacht lepeltje lepeltje, want anders paste het niet! We konden er natuurlijk ook wel om lachen, want zoiets doe je toch voor de ervaring. Dertien uur later kwamen we eindelijk aan in Vientiane. Ik had redelijk geslapen, maar was zo blij dat ik die bus uit kon, want moeten liggen en niet kunnen zitten is erger dan moeten zitten en niet kunnen liggen als je het mij vraagt. In Vientiane hebben we ons naar Mixay Guesthouse laten brengen. Vanuit daar hebben we met een tuktuk een citytour gedaan langs alle belangrijke gebouwen en tempels in de stad. 's Avonds zijn we er nog naar een avondmarkt gegaan en hebben we wat Laotiaanse souvenirtjes gekocht.

De volgende dag werden we om 09.30 uur opgehaald. Op naar de volgende plaats, Vang Vieng. Na een busrit van vier uur kwamen we daar aan. 's Middags hebben we een beetje in het plaatje rondgekeken en ons voorbereid op het tuben dat we de dag erna, op donderdag 23 augustus hebben gedaan. Zo ongeveer iedereen die naar Vang Vieng gaat, gaat daar heen voor de tubing. Je huurt een tube (rubbere band) in het plaatsje en laat je afzetten bij een bepaald punt aan de Mekong Rivier.

Wij hebben dit dus ook gedaan. Bij de plaats waar we afgezet werden, stapten we direct in een bootje. De tubes gingen mee in de boot en we werden naar de andere kant van de rivier gebracht, naar de eerste bar, want meer dan dat is het niet! Je in de stroom van de rivier mee laten nemen langs allemaal barretjes aan het water waar locals lijntjes uitgooien om je binnen te trekken! Toen wij rond 12.00 uur aankwamen bij de eerste bar was het nog erg rustig, maar de mensen die er waren, waren al fanatiek drankspelletjes aan het spelen. Rond 14.00 uur werd het echt druk. Aan de armbandjes die sommige mensen om hadden kon je zien dat ze echt al heel lang in Vang Vieng waren en al heel veel hadden getubed! De hele sfeer en de gekkigheid was echt hilarisch en iedereen was hartstikke bezopen! Rond 15.00 uur gingen wij met twee Amerikanen en twee Duitsers naar het volgende barretje. Welgeteld vijftien seconden in onze tube op het water! Haha.. Bij dat barretje heb ik me ook maar aan de alcohol gewaagd. Ik voelde me nogal eenzaam als enige nuchtere! ;) Weer een uur later stapte we, toch wel redelijk aangeschoten, weer in onze tube richting een volgende bar. Daar hadden ze een touw waarmee je van de vlonder het water in kon slingeren. Moest ik natuurlijk even proberen. Mislukt! Stokje aan het touw waar je je aan moest vasthouden was natuurlijk nat. Handen gleden weg. Plat op m'n rug in het water! Au! Dat maar niet nog een keer geprobeerd dus. Toen we bij dat barretje waren tikte er een Laotiaans meisje op m'n schouder. Of ik met haar hele familie, die naar het tuben waren komen kijken, op de foto wilde. Uhmmm okee.. Ik heb maar niet gevraagd waarom ze mij uit al die mensen uitkozen! Bang voor het antwoord! ;) Om 17.30 uur zijn we bij die laatste bar weggegaan om onze tube weer op tijd in te leveren. Daarna zijn we wat gaan eten, want dat hadden we de hele dag nog niet gedaan! Later die avond zijn we nog naar de Bucket Bar gegaan. Daar ging de gekte van die dag gewoon door! Wat een dag, wat een dag! Helemaal fantastisch! :)

De volgende dag viel de kater gelukkig mee, want er stond weer een busritje op het menu. Dit keer één van nog geen 250 km waar zes uur voor werd uitgetrokken. Dat kan natuurlijk geen goed teken zijn! De avond ervoor hadden mensen me al gewaarschuwd dat het een verschrikkelijk rit was. Heel fijn! Ik had me op het ergste ingesteld. De weg was heel slecht, veel gaten en kuilen en sommige stukken zelfs onverhard en dat dan door de bergen, dus veel geslinger! Daardoor kon de bus dus alleen maar heel langzaam rijden. Ik heb m'n ogen uitgekeken naar alle huisjes langs deze weg. De mensen die daar wonen hebben echt heel weinig en alles is ver weg voor ze. Kleine kinderen, echt klein, liepen langs de weg met tassen hout of iets anders op weg naar huis. Ook gaan hele gezinnen op de scooter. Als ik moeders met hun pasgeboren baby in hun ene arm en stuur in hun andere hand zie rijden, krijg ik daar toch steeds weer de bibbers van! Zo gevaarlijk! Wat de busrit betreft had ik me op het ergste ingesteld en daardoor viel de rit me alles mee. Om 18.00 uur, na zeven uur, kwamen we aan in Luang Prabang. Met een sânghteaw zijn we naar het centrum gegaan. Toen we uitstapten kwam er een vrouw van een accommodatie op ons af. Een ensuite kamer met ventilator voor 50.000 kip, oftewel €5,- per nacht. Prima! Die avond hebben we aan de Mekong Rivier gegeten en daarna zijn we weer naar een nachtmarkt geweest.

De volgende dag hebben we in Luang Prabang een route gelopen langs verschillende tempels. Deze wandeling werd eerst een beetje belemmerd door de benauwde hitte, het viel echt niet mee. Iets later begon het keihard te regenen en moesten we dus eigen noodgedwongen ergens gaan lunchen. De rest van de dag hebben we weinig gedaan. Zondag hebben we in de ochtend een tourtje gedaan naar een waterval. Het was wel mooi, maar niet heel spectaculair. Het was maar een kleine waterval. Hierdoor konden we er wel bij zwemmen en er vanaf springen. Dat heb ik natuurlijk meerdere keren gedaan! Daarna hebben we gedaan waarvoor we het tourtje eigenlijk hadden geboekt. Badderen met een olifant! We klommen samen bij het beest op zijn rug en die liep toen lekker met ons het water in. Ging meteen koppie onder, dus ik lag er natuurlijk meteen vanaf. Dombo was zo dom nog niet! Wij steeds weer opnieuw op zijn rug en hij ons er steeds weer vanaf gooien. Het leek wel een spelletje voor hem/haar. Sorry heb niet tussen zijn/haar achterbenen gekeken en vond ook dat hij/zij zichzelf daar wel kon wassen! ;) Na een half uur was hij/zij schoon genoeg. Hem/haar nog een tros bananen gevoerd en toen weer op de boot terug! Het was echt heel leuk, super ervaring! 's Middags zijn we nog naar een tempel geweest waar we de dag ervoor niet aan toe kwamen. Ik vond het echt heel mooi, vooral alle muurschilderingen en buddha's.

Na onze derde, en laatste nacht in Luang Prabang hebben we op maandag de 27e onze wekker om 05.00 uur gezet om een half uurtje later naar het ochtend ritueel van de monniken te kijken. Ik vond het leuk om te zien, maar heb me weer doodgeërgerd aan mijn 'vrienden' uit China, Japan en Korea! De Lonely Planet zei nog zo: drie meter afstand, geen flits en geen oogcontact met de monniken! Wat doen deze mensen..? 30 cm afstand! Telelens in het gezicht! En.. Flitsen maar! Ik denk dat de helft van de monniken in Luang Prabang blind is na deze ochtend en dat de Chinezen, Japanners en Koreanen die er bij waren aan de hand van hun foto's precies weten hoeveel mee-eters elke monnik op z'n neus heeft! Toen wij van een gewenste afstand hadden gezien en gefotografeerd zonder flits wat we wilden, zijn we gaan ontbijten. Om 07.30 uur werden we opgehaald bij ons guesthouse voor onze rit, van zo'n 650 km, terug naar Vientiane. Dat werd die fijne rit weer terug naar Vang Vieng en vanuit daar rechtstreeks door naar Vientiane. Er stond negen uur voor. Wij rekenden op tien uur! Het werden er elf in een niet bepaald comfortabele bus. Lekker knus zullen we het maar weer noemen. Toen we aankwamen zijn we meteen naar een guesthouse gegaan en daarna zijn we gaan eten. Ergens waar we de eerste keer ook gegeten hadden. Heerlijk eten en gezellig op straat. Net als de vorige keer zaten er ook dit keer weer redelijk wat mensen. Aan de tafel naast ons een Japanner. Die had nogal diep in zijn glas bier gekeken en knoopte met iedereen een gesprek aan. Halverwege zei hij dan steeds: "Solly, Solly, Solly!" Het was zo grappig en ik moest daar echt zo hard om lachen dat de tranen over mijn wangen liepen. Toen hij dat zag, begon hij nog harder en nog vaker "Solly!" te roepen, niet doorhebbend dat ik juist daar zo hard om moest lachen. Dit resulteerde in een bijna-dood-ervaring voor mij, want ik stikte er bijna in! Nu dus stoppen met "Solly!" zeggen vriend! Ach ze zijn ook wel weer grappig. Haha!

De afgelopen elf dagen zijn we in Laos op vier verschillenden plekken (Don Det, Vientiane, Vang Vieng en Luang Prabang) geweest en hebben daarvoor 60 uur in lekkere knusse bussen moeten doorbrengen, de kamers waar we in hebben geslapen waren prima, de (openbare) WC's waren verschrikkelijk, ik heb altijd voor mijn eigen WC-papier moeten zorgen, ik heb mijn ogen uitgekeken, ben regelmatig geschrokken van wat ik zag, ik vond de steden/dorpen erg stil, heb slapeloze nachten gehad van de malariapillen, waar ik dus ook maar mee ben gestopt, maar wat was het een te gekke ervaring om door dit land te reizen! Echt helemaal super!

Gisteravond heb ik geprobeerd foto's op internet te zetten, maar dat lukte niet. We vliegen vandaag, 28 augustus, naar Kuala Lumpur! Ik ga kijken of het me daar lukt.

Dikke kus Mo