From hel to heaven!

Hier dan het vervolg..

Sharon wilde zaterdag naar het strand gaan, omdat het mooi weer was. Christa en ik stonden al om 08.00 uur in de keuken eten klaar te maken om mee te nemen, want Sharon wilde as soon as possible weg. Prima, binnen een uur dus..? Anders kun je het niet meer ASAP noemen.. Toch!? Nou dat ging natuurlijk nooit lukken! Moeders stond de koellast uitgebreid schoon te maken en vond dat de mannen eerst moesten douchen, omdat ze dat de avond ervoor niet hadden gedaan. Zien jullie mijn gedachtewolkje al? 'Douchen? We gaan naar het strand!' Toen de jongens gedoucht hadden, wilde ze zelf nog douchen. In plaats van even snel duurde dit minstens een half uur. Daarna moesten de haartjes nog geföhnd worden en moest Christa uit vier sets kleren de meest geschikte kiezen, want ze kon zelf geen keuze maken! Uiteindelijk gingen we twee uur later de deur pas uit! Pffffff! Na anderhalf uur rijden kwamen we bij The Gold Coast aan, waar het bewolkt was. Dit maakte dat Sharon het liefst weer terug ging, want het was geen mooi weer meer. Daar hebben we even een stokje voor gestoken! Die kids moeten echt even rennen, spelen en elkaar in de haren vliegen! Uiteindelijk hebben we toch de rest van de dag op het strand doorgebracht, want het klaarde weer op. Op de terugweg in de auto ging die telefoon weer non-stop en ze nam ook steeds op. Levensgevaarlijk hoe dat ging. Haar oude au pair was ook mee en gelukkig griste die dat ding uit haar handen! Zo onverantwoordelijk! Echt ongelofelijk! De hele terugweg dacht ik: 'Ik wil dit niet, maar ook weer wel, maar ook weer niet, maar ook weer wel!' We hebben samen besloten om maandag af te wachten om het een kans te geven als de kinderen weer naar school gaan.

De telefoontjes tijdens de terugweg gingen allemaal over het feit dat moeders uit wilde gaan 's avonds, omdat de kids naar hun vader gingen. Toen wij zeiden dat we niet mee wilden, kregen we een heel verbaasd gezicht! Waarom niet!? Nou omdat jullie, vier gescheiden vrouwen van in de veertig in een midlifecrisis zijn die zich gedragen als een stel vijftienjarige pubers! Al geloof ik niet dat ik me zo gedroeg toen ik vijftien was! Niet echt gezelschap waar wij op zitten te wachten. Haha! Wij dachten alleen maar: 'Lekker een avondje rust! Het rijk voor ons alleen! Kun je niet een hele week weggaan!?' We hebben heerlijk de hele avond zitten skypen! :)

Zondagochtend lagen de dames met z'n vieren in één bed hun roes uit te slapen! Toen ze wakker werden, was Sharon opeens weg. Ze zou naar 'de winkels' zijn. Boodschappen doen dachten wij en ze zou snel weer terug zijn. Snel is voor haar niet binnen twee uur! Great! We wilden met haar praten, omdat we het echt spuugzat waren. Toen ze, na ruim twee uur, terug kwam van 'de winkels' zonder boodschappen moest ze direct weer weg om Grace op te halen. Hier ging ook weer twee uur overheen. Toen ze eindelijk terug kwam zeiden we dat we even me haar wilden praten. Haar eerste reactie was: 'When do you guys leave?' Huh.. Ik hoop niet dat ze gedachten kon lezen! Haha.. Maar haar reactie maakte het voor ons een stuk gemakkelijker om te zeggen: NU METEEN! Blijkbaar waren onze reacties op haar acties genoeg om te laten blijken dat dit niet ging werken. Ik ga toch niet met/voor een vrouw werken die tegen haar kinderen zegt: 'If you don't, I'll smack you!' of 'If you don't listen, the monsters will come and get you!' en dan daarna 'They don't want to sleep in their own bed!' NEEE DUHHH! Als jij ze verteld dat er monsters in huis zitten! Nou geloof mij.. Beste Sharon je bent zelf het grootste monster!

Om 16.00 uur stonden we dan eindelijk buiten! We waren zo opgelucht dat we wel even met onze backpacks naar het busstation zouden lopen! We begonnen blij aan onze reis terug naar Bunk Hostel, maar het viel niet mee! Het was warm, en de kilo's! Haha! Maar het feit dat we verlost waren van al het kwaad heeft ons er doorheen gesleept! :) 's Avonds hebben we wat gegeten in het cafe van het hostel en toen we zaten te eten gingen er aan de tafel naast ons drie mannen zitten die later vroegen of we een drankje met ze wilden doen. Welja! We konden wel wat gezelligheid gebruiken. Het bleken super gezellige Australiërs te zijn. Dave, Darren en Grawford! We hebben de hele avond met ze zitten kletsen en super veel lol gehad! Darren is een groot fan van Dance muziek. Hij is in NL naar Dance Valley geweest drie jaar geleden en hij gaat me meenemen naar plekken waar ze goede muziek draaien, zegt ie! Hell yeahh! :) Ze willen ons de 26e, als het Australia Day is, ook de hele dag meenemen om leuke dingen te gaan doen! TOP! :)

Maandag hebben we 's ochtends op internet gezeten op zoek naar ander werk, wat niet echt makkelijk is. Iedereen lijkt wel opzoek te zijn naar werk! De rest van de dag hebben we vrij weinig gedaan, want het regende de hele dag!

Dinsdag regende het ook de hele dag! :( 's Middags wilde Christa toch even naar een restaurant in de stad lopen waar ze personeel zochten om haar CV achter te laten. Ik ben maar met haar meegegaan om er even uit te zijn. Eerst heb ik een paraplu moeten kopen, omdat ik geen jas mee heb. :s Op de terugweg was ik die regen zo zat dat ik er vervelend van werd en begon te klieren! Lekker met m'n slippers in de plassen stampen bij het wachten voor het stoplicht bij het oversteken. Laat er nou net een Australische man achter me staan als ik dat doe! OEPS! Sorry meneer! Gelukkig kon hij er wel om lachen! :) 's Avonds had ik knallende hoofdpijn. Dat werd natuurlijk ook wel weer een keer tijd, want dat had ik al een paar dagen niet gehad! Maar hoofd.. Ik weet weer dat je er nog aanzit! Bedankt!

Woensdag hebben we, nouja vooral Christa, weer een poging gedaan om werk te zoeken. Voor mij is de druk gewoon niet hoog genoeg om fanatiek werk te gaan zoeken. Ik heb ook helemaal geen zin om nu al te werken, ik ben pas zeven weken weg! :p Laat staan dat ik er zin in heb om m'n best ervoor te doen! Werken kan altijd nog.. Toch!? Ik ben nu vooral lekker bezig met het plannen en organiseren van de weken die ik vanaf 19 februari met Kristel in Nieuw Zeeland ga doorbrengen! De auto waarmee we Nieuw Zeeland gaan verkennen is geboekt! Yihaaa! :)

Donderdag was het Australia Day, een Nationale feestdag. En het was droog! Alleen dat was voor ons al genoeg reden voor feest! We hadden met Dave en zijn vrienden afgesproken om naar de Story Bridge te gaan. Daar was een soort van feest! Het had wel wat weg van Koninginnedag bij ons. Neem allemaal Ozzies, genoeg drank, gekke spellen voor goede doelen (cockroachraces, the dunktank) en wat muziek en je hebt gegarandeerd suc6! Grant, één van de vrienden van Dave deed mee bij the dunktank. Hij moest op een bankje gaan zitten dat uit twee delen bestond en wij moesten ballen naar een plaat gooien. Als de plaat werd geraakt, 'brak' het bankje en viel Grant in een grote bak met water. TOP spel! Haha! Rond 18.00 uur zijn we naar het huis van de broer van Dave gegaan, omdat we daar zouden gaan eten. Helaas gooide een huisgenoot roet in het eten door afgevoerd te moeten worden met een ambulance! Lang verhaal in het kort: Neem een onverantwoorde diabetes patiënt die een week geleden is geopereerd, geef hem een paar borrels, laat hem over zijn nek gaan, laat hem even stoppen met ademen en bel het alarmnummer, maar laat hem vooral je dag niet verpesten! Grawford, Dave, Christa en ik zijn toen naar het huis van Dave en Grawford gegaan, omdat de sfeer soort van verpest was. Daar waren Darren en Elza, vrienden van Dave en Grawford, ook. We hebben daar maar een pizza besteld en nog een hele gezellige avond gehad tot een uurtje of elf. Christa en ik zijn toen terug gegaan naar het hostel. De dag had lang genoeg geduurd!

Grawford ging vandaag (vrijdag 27 januari) voor twee weken op vakantie naar Japan. Dave had ons een serieus voorstel gedaan om in deze weken bij hem in te trekken en in Grawford zijn kamer te slapen. Het zijn echt stuk voor stuk super goeie gasten en we hebben het steeds zo gezellig met zijn allen dat we op zijn aanbod in zijn gegaan. Vanmorgen heeft Dave ons opgehaald bij het hostel en vanaf nu wonen we dus voor waarschijnlijk twee weken bij Dave in huis! De schat! Toen we het gisteravond over bijnamen hadden, vertelde ik Dave dat mijn vrienden me
Mo noemen. Meteen noemde hij me Mo! Vrienden morgen dat! :) Vanmorgen moest Dave zelf de deur uit, maar Elza was er. Die heeft ons proberen uit te leggen hoe het spel cricket gaat.. Zonder suc6! Haha! Ook heeft hij ons Australische les gegeven en wij hem Nederlands les 1! :) De rest van de dag hebben we met Dave, Darren en Elza op de veranda van het huis zitten kletsen en kaarten. We hebben gezellig samen gekookt en nu liggen we heerlijk op de bank tv te kijken!

Genieten! Genieten! Genieten!

Alles gaat goed! Ik ben weer veilig! :)

Dikke kus Mo